Tradycyjne zarządzanie projektem sprawdza się w warunkach dużej przewidywalności, stabilności oraz dużej świadomości Klienta, co do własnych oczekiwań.
Tradycyjne, kaskadowe zarządzanie projektem sprawdza (a raczej sprawdzało) się w warunkach dużej przewidywalności, stabilności oraz dużej świadomości Klienta, co do własnych oczekiwań.
- Tradycyjny model prowadzenia projektów ma wiele zalet, do których możemy zaliczyć:
- kładzie nacisk na precyzyjne ustalenie celów,
- kontrolę i przewidywanie działania (kroków projektowych)
- jasną, dostępną i aktualną dokumentację
W omawianym, tradycyjnym rozwiązaniu zarządzanie projektem oparte jest o racjonalną, przewidywalną i zaplanowaną strukturę. Co jednak kiedy warunków takich nie można spełnić?
Obecnie, zarządzanie projektami w wielu obszarach coraz częściej realizowane jest w warunkach koniczności coraz szybszego zaspakajania wymagań klienta, przy jednoczesnym braku możliwości zdefiniowania tych oczekiwań do końca stawia pod znakiem zapytania nie tylko możliwość zaplanowania racjonalnego działania, ale nawet jego ukończenia.
ZMIANA ZAŁOŻEŃ
Agile Project Management (APM) jest zestawem założeń i metodyk, którego fundamenty opracowano już w 2001 roku w odpowiedzi na potrzebę realizacji projektów w warunkach większej niepewności. Podpisana wówczas deklaracja (odnosząca się do projektowania oprogramowania) zakładała, że w pracach projektowych należy przedkładać:
- ludzi i interakcję ponad procesy i narzędzia,
- działające oprogramowanie ponad obszerną dokumentację,
- współpracę z klientem ponad formalne ustalenia,
- reagowanie na zmiany ponad podążanie za planem,
APM zostało wypracowane i wdrożone jako rozwiązanie służące bardziej efektywnym działaniom w zakresie projektowania oprogramowania. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby było stosowane w innych obszarach.
PRAKTYCZNA IDEA
W APM przyjmuje się, że projekt zostaje rozbity na małe, zarządzane jednostki działania zwane „iteracjami”.
Po zakończeniu każdej iteracji ma pojawić się działające rozwiązanie (wartość). Zakłada się przy tym, że mogą pojawić się zakłócenia i zmiany. Jednak podział projektu na małe jednostki działania (wspomniane iteracje) ma umożliwić ustalenie priorytetów co do wyników i osiągnięcie ich. Podział projektu na małe jednostki działania umożliwia wprowadzanie zmian, dodawanie, przedefiniowanie, co w dużych zaplanowanych z góry projektach jest często niemożliwe, wpływałoby bowiem silnie na dalszą realizację projektu i samą konstrukcję rozwiązania.
W tradycyjnym modelu projektu jego uczestnicy od samego początku muszą być niezwykle pewni czego od projektu oczekuje się i w żadnym zakresie nie mogą zmieniać swojego zdania.
W APM działania takie jest możliwe, poprzez oparcie realizacji projektu o dwanaście kluczowych zasad:
1. Szybkie (na wczesnym etapie realizacji projektu) dostarczenie działającego (użytecznego) rozwiązania;
2. Dostarczanie rozwiązań często (w założeniu od kliku tygodni do kilku miesięcy[1]);
3. Akceptowanie zmian w zakresie wymagań, nawet na późnym etapie działania. Wprowadzanie zmian i ich akceptowanie traktowane jest jako element budowania przewagi konkurencyjnej;
4. Osoby reprezentujące stronę biznesową i projekt muszą ze sobą blisko (w perspektywie codziennej) współdziałać;
5. Realizacja powinna być oparta o silnie zmotywowanych pracowników, którym należy stworzyć dobre warunki i oparcie bazujące na zaufaniu, tak aby mogli zrealizować projekt;
6. Najbardziej sprawną i efektywną metodą wymiany informacji jest rozmowa twarzą w twarz;
7. Działające rozwiązanie jest miarą postępu projektu;
8. W APM promowany jest stały rozwój i postęp. W projekcie należy stworzyć warunki dla stałego postępu;
9. Zwinność, kluczowa cecha projektu powinna być poparta stałą uwagą nakierowaną na jakość techniczną i technologiczną;
10. Prostota – ma kluczowe znaczenie – istotna jest relacja pomiędzy ilością pracy wykonanej i niewykonanej;
11. Najlepsze wymagania, rozwiązania, metody pracy wyłaniają się w ramach efektywnego współdziałania członków zespołu projektowego;
12. W regularnych odstępach czasu zespół projektowy poświęca czas na analizę własnego działania i ustala w jaki sposób może działać bardziej efektywnie;
